ZAGUBIENI W DŻUNGLI
Przez 7 tygodni dwóch turystów błąkało się po dżungli w Gujanie Francuskiej żywiąc się tym, co znaleźli, czyli żabami i pająkami - taką ciekawą informację podał onet.pl.
Loic Pillois (na zdjęciu z prawej) wraz kolegą Guilhemem Nayralem wyruszyli znad rzeki Approuague do wioski Saul. Podróż miała im zająć 12 dni. Zgubili się. - Sądziliśmy, że ktoś zacznie nas szukać, więc nie szliśmy dalej. - Czekaliśmy w jednym miejscu przez trzy tygodnie. Słyszeliśmy przelatujące helikoptery, więc doszliśmy do wniosku, że musimy jakoś zwrócić na siebie uwagę. Ścięliśmy kilka drzew, żeby zrobić ognisko - opowiada Pillois.
Czekali, ale nadaremnie. Ruszyli dalej. W strugach deszczu szli po trzy godziny dziennie żywiąc się żabami, pająkami, żukami i nasionami palm. Pili wodę ze strumienia.
Ostatni odcinek do Saul Pillois pokonał sam, bo jego kolega był już zbyt osłabiony, żeby iść (później trafił do szpitala).
Podejrzewam, że Francuzi byli źle przygotowani do wędrówki przez tropikalny las. Nie potrafili np. rozpalić ognia. A już o pomstę do nieba woła to, że nie zabrali ze sobą przewodnika. Czyli mieli więcej szczęścia niż rozumu.
Przez 7 tygodni dwóch turystów błąkało się po dżungli w Gujanie Francuskiej żywiąc się tym, co znaleźli, czyli żabami i pająkami - taką ciekawą informację podał onet.pl.
Loic Pillois (na zdjęciu z prawej) wraz kolegą Guilhemem Nayralem wyruszyli znad rzeki Approuague do wioski Saul. Podróż miała im zająć 12 dni. Zgubili się. - Sądziliśmy, że ktoś zacznie nas szukać, więc nie szliśmy dalej. - Czekaliśmy w jednym miejscu przez trzy tygodnie. Słyszeliśmy przelatujące helikoptery, więc doszliśmy do wniosku, że musimy jakoś zwrócić na siebie uwagę. Ścięliśmy kilka drzew, żeby zrobić ognisko - opowiada Pillois.
Czekali, ale nadaremnie. Ruszyli dalej. W strugach deszczu szli po trzy godziny dziennie żywiąc się żabami, pająkami, żukami i nasionami palm. Pili wodę ze strumienia.
Ostatni odcinek do Saul Pillois pokonał sam, bo jego kolega był już zbyt osłabiony, żeby iść (później trafił do szpitala).
Podejrzewam, że Francuzi byli źle przygotowani do wędrówki przez tropikalny las. Nie potrafili np. rozpalić ognia. A już o pomstę do nieba woła to, że nie zabrali ze sobą przewodnika. Czyli mieli więcej szczęścia niż rozumu.
Zdjęcie ze strony http://www.alertnet.org/thenews/pictures/CAY102.htm
posted by Rafał Panas at
10:15 AM
4 Comments:
Ja tam nic nie mowie, ale autor bloga chyba tez sie na 7 tygodni zgubil gdzies w amazonskiej dzungli ;-)
Ale wazne ze wrocil.
No właśnie, tak wróciłem, że dopiero teraz odpisuję ;))
Obiecuję, że jak uporam się z innymi obowiazkami to wraz co pisania bloga.
Pozdrawiam
ale wlasnie na tym polega adventure.
robisz cos bez przewdonika.
extreme adventure, ze robisz cos narazajac swoje zycie, bardzo czesto w trudnych warunkach.
wybor nalezy do tych co to robia. po co to komentowac?
Jasne Antek, ale pytanie czy czy adventure oznacza bezmyślne ryzyko? Sprowadzając trochę do absurdu - największą przygodą byłoby skoczenie na główkę na płytką wodę...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home